ABVV-congres: getuigenissen van op de werkvloer

donderdag, 02 Juni 2022
Nieuws

Solidariteit over de grenzen heen

Onze eerste dag starten we onder internationale vlag met een solidariteitsboodschap van Guy Ryder, het hoofd van de Internationale Arbeidsorganisatie (IAO). De IAO is een agentschap van de Verenigde Naties en is de enige organisatie op wereldniveau die is samengesteld uit zowel werknemers, werkgevers als overheden. Niet minder dan 185 landen zijn vertegenwoordigd. De IAO stelt Conventies (internationale rechtsregels) op, doet onderzoek naar arbeidsnormen en tracht in Noord en Zuid, West en Oost waardig werk voor iedereen te realiseren. In 2019 vierde de IAO haar honderdjarig bestaan.

Het Europees Economisch en Sociaal Comité (EESC) werd vertegenwoordigd door Oliver Röpke, voorzitter van de werknemersgroep. Er wordt nog te weinig aandacht aan besteed, maar ook op niveau van de Europese instellingen, werken de sociale gesprekspartners en andere economische en maatschappelijke organisaties als raadgevend orgaan samen. Zij adviseren het Europees Parlement, de raad van Europa en de Europese Commissie over bijv. onderwijs, milieu, sociale vraagstukken…

Röpke benadrukte het belang van een samenwerking over de grenzen heen, vooral op Europees niveau: “Alle Europese werknemers moeten eersteklas werknemers zijn. Werknemers willen degelijke lonen, degelijke sociale bescherming, degelijke pensioenen. Dat zijn ook onze eisen. Wij zien veel mooie ideeën op Europees vlak, maar nu is het tijd om die ideeën eindelijk te implementeren. Dat kan met sterke vakbonden.”

Dit werd ook dadelijk bevestigd door Luc (BBTK, Brussel): “Het is makkelijker dan ooit om bepaalde jobs elders te laten uitvoeren. Ondernemingen gebruiken daarvoor mooie woorden als ‘shared competence’ of ‘synergie’. Deze delokalisatie is niets anders dan sociale dumping. Internationale samenwerking moet ervoor zorgen dat werknemers over de grenzen heen niet tegen elkaar worden uitgespeeld.”

Krijtlijnen voor de toekomst

Onze syndicaal afgevaardigden hebben een belangrijke stem in het toekomstproject van het ABVV. Een congres is dan ook een ideale aangelegenheid om hen aan het woord te laten. Bij de bespreking van onze resoluties – dus onze werkagenda voor de komende 4 jaar – zijn zij onze belangrijkste informatiebron.

Tom van BTB kaartte het gebrek aan personeel en middelen in de strijd tegen sociale dumping aan: “Collega’s van ACOD staakten tegen verlies van koopkracht en afbraak van openbare diensten. Wij als BTB hebben onze solidariteit betuigd door een stakingsaanzegging in te dienen voor onze kameraden van de inspectiediensten. Deze inspecteurs zijn vandaag met 7 om de duizenden vrachtwagens op onze wegen te controleren. We herhalen onze oproep om de inspectiediensten te versterken. Op 2 maanden tijd ‘verdienen’ zij evenveel inkomsten als hun volledig jaarloon. Zij kunnen het gat in de begroting dichtrijden. Zij kosten de overheid helemaal niets. Ze verdienen zichzelf zo goed als onmiddellijk terug.’

Myriam (Algemene Centrale maatwerkbedrijven): “Onze lonen liggen veel te laag. We verdienen nu nog geen 11 euro per uur. Soms worden wij uitgezonden naar zogenoemde enclaves, bijvoorbeeld bij Pfizer, om te gaan helpen bij de gestegen productievraag tijdens de coronaperiode. Maar zelfs dan worden wij nog betaald aan de voorwaarden van het maatwerkbedrijf in plaats van de betere voorwaarden bij Pfizer. We ontvangen dan wel een zogenaamde ‘enclavepremie’ maar zelfs die bescheiden premie zou de directie liefst schrappen. Een premie van … 20 eurocent per uur.”

“Wij worden eigenlijk nooit echt gehoord. Mét indexering zou ons loon net boven de 11 euro uitkomen. Onze mensen vragen ons wanneer ze eindelijk eens een échte loonopslag krijgen boven op de index. Ons basisloon is veel lager dan dat van de betere verdieners, dus de kloof wordt alleen maar groter. Wij krijgen ons loon nooit bijgebeend tot op een waardig niveau.”

“De directie bij ons heeft een foldertje gemaakt om uit te leggen waar de mensen terecht kunnen als ze in armoede dreigen terecht te komen. Maar dát lost de problemen van de collega’s niet op. Ik heb al mensen huilend zien binnenkomen omdat ze hun energiefactuur niet meer kunnen betalen. Een échte loonsverhoging zou de problemen al wat verlichten. Een brood kost voor arbeiders toch even veel als voor een minister?

Tenslotte weerklonk doorheen de dag ook meermaals het signaal naar de overheid toe dat we onze syndicale vrijheden met hand en tand zullen blijven verdedigen. Gianni, van de Waalse metaalbewerkers, uitte bijvoorbeeld zijn verontwaardiging over de gerechtelijke vervolgingen van syndicalisten in Luik en Antwerpen. “De acties in de straat zijn meer dan gerechtvaardigd en dus, ondanks gerechtelijke vervolging, zetten we de strijd voort.”

Vandaag is dan ook de ideale dag om onze brochure over het belang van onze syndicale vrijheden uit te brengen en met iedereen te delen. Een zeer toepasselijke afsluiter voor deze eerste congresdag. Versterk onze koopkracht! Handen af van de index! Handen af van onze syndicale vrijheden!