Niemand mag achterblijven

vrijdag, 22 Februari 2019
Nieuws

De verschillende regeringen maken met hun kil en onevenwichtig beleid het leven van heel wat mensen moeilijker. Dat moet veranderen. Jij bent in mei aan zet om de ommekeer mogelijk te maken. Wij hebben alvast een inspirerende prioriteitenlijst opgesteld voor een eerlijk beleid in het teken van gelijkheid en vooruitgang voor iedereen.

We maken ons grote zorgen over de impact van het Vlaams én federaal beleid op de koopkracht, het werk en de zorg van mensen. De regeringen van N-VA, CD&V, Open Vld en MR steken alles in een marktlogica.

“Wij worden allemaal overspoeld door een woordgebruik dat van kortbij of veraf afgeleid is van markten: de arbeidsmarkt, de vrije markt, de woonmarkt… En daar moeten we vanaf”, poneert Miranda Ulens, algemeen secretaris ABVV. “Wij zijn geen koopvee dat enkel leeft om te werken en te consumeren en de economie doet draaien.”

Koopkracht?

Dit valt wel degelijk te rijmen met ons pleidooi voor meer koopkracht. Want koopkracht is veel meer dan geld alleen, zo legt Miranda uit. “Wat heb je aan meer geld als al de rest onevenredig duurder wordt? Koopkracht betekent dat je met je geld de levensduurte kan volgen zonder dat je moet inboeten op levenskwaliteit. Zonder dat je moet inboeten op zorg, of dat nu gaat over gezondheidszorg, over kinderopvang of ouderopvang.”

Wie niet meekan in de marktlogica van de regeringspartijen, wordt gelabeld als onwillig, en die persoon blijft achter. Daar willen wij verandering in brengen. Het gaat om de mensen, niet om de markt.

“We zien dat mensen en groepen tegen elkaar worden opgezet: jongeren en ouderen als het over de pensioenen gaat, mensen met en zonder migratieachtergrond, werkenden en werklozen, zelfstandigen en werknemers, goede studenten en wie het op school moeilijker heeft, stedelingen en wie in de rand woont of daarbuiten ...” schetst Caroline Copers, algemeen secretaris Vlaams ABVV.

“De politieke uitkomst in die ‘conflicten’ is steeds ten voordele van de markt: meer flexibiliteit, meer privatisering, minder overheid, minder koopkracht, meer winsten … Elke sociale maatregel wordt bestempeld als ‘te duur’ en elke bescherming wordt gezien als een drempel. Zodra iemand het in deze omstandigheden lastig krijgt is het al te vaak ‘zijn of haar eigen schuld’.

De beleidsmakers wijzen al te gretig naar individuele verantwoordelijkheid en vergeten daarbij ze zelf te nemen en mensen te beschermen. Zo is het schrijnend om vast te stellen dat een groeiend aantal eenoudergezinnen (14,2%) het niet haalt in een stelsel dat op tweeverdieners is gericht. Terwijl, net zoals bij een armoedetoets, een eenoudertoets de impact van elk beleidsinitiatief op eenoudergezinnen vooraf zou kunnen nagaan.”

Bescherming?

Opdat niemand zou achterblijven moeten we ons sociaal vangnet stevig verankeren en de mazen verkleinen. Mensen moeten zeker zijn van een uitkering wanneer ze hun job verliezen, een arbeidsongeval krijgen of ziek worden. Ze moeten kunnen rekenen op een terugbetaling bij de dokter, een pensioen, betaalde vakantie…

“Er is voor ons maar één echte zekerheid met een hoofdletter en dat is de Sociale Zekerheid”, stelt Miranda ferm. “Die Zekerheid moet een federale, algemene sociale verzekering blijven die zowel een voldoende minimumbescherming garandeert als een verzekering van de verworven levensstandaard inhoudt. Een verzekering die op vele vlakken beter moet. En waarbij de financiering wordt verbreed en duurzamer wordt.”

Wat je vakbond verwacht van het toekomstige politieke beleid staat uitgeschreven in de memoranda van het Vlaams, Brussels en federaal ABVV. Lezen en downloaden doe je via www.abvv.be/verkiezingen2019