Sociale gesprekspartners Hoge Raad Preventie en Bescherming niet eens met coronatesten op de werkvloer

De sociale gesprekspartners van de Hoge Raad voor Preventie en Bescherming op het Werk zijn het niet eens met coronatesten op de werkvloer.

Persmededeling van de sociale partners van de Hoge Raad voor Preventie en Bescherming op het werk over COVID-19 tests op initiatief van ondernemingen

De sociale partners van de Hoge Raad voor Preventie en Bescherming op het werk wensen te reageren op het recente voorstel over de mogelijkheid voor werkgevers om tests aan te bieden aan hun werknemers via laboratoria van klinische biologie, tests waarbij de werknemer vrij is om al dan niet in te stemmen.

De sociale partners zijn het niet eens met het voorstel dat met de actuele stand van de kennis geen toegevoegde waarde heeft om de pandemie te bestrijden.

Het systematisch testen is op dit ogenblik in het algemeen niet zinvol in een doorsnee arbeidscontext, want een dergelijk testen brengt vrijwel niets bij tot het inperken van de virusverspreiding.

Indien de uitgewerkte preventiemaatregelen in samenspraak met de werknemers correct worden genomen en toegepast, wordt de kans op virusoverdracht op de werkvloer sterk beperkt. De ondernemingen kunnen zich hierbij laten inspireren door de Generieke Gids en de aanvullende sectorale gidsen en protocollen die zich op de website van de Federale Overheid Dienst Werkgelegenheid, Arbeid en Sociaal Overleg bevinden.

Indien geen preventiemaatregelen worden genomen of niet correct worden toegepast zal er onvermijdelijk overdracht van virus gebeuren. Dit zal niet kunnen worden voorkomen door tests aan te bieden aan elke werknemer.

In het algemeen zullen tests die in een onderneming een besmetting moeten aantonen slechts in een zeer beperkt aantal gevallen positief zijn, en ook vaak vals negatieve resultaten geven. Daarnaast kunnen ze ook positieve resultaten geven bij mensen die niet meer besmettelijk zijn. Ook kan een persoon die op een welbepaalde dag niet besmettelijk is dat ‘s anderendaags wel zijn.

Men kan zich daarnaast ook vragen stellen bij de vrijwilligheid van de instemming van een werknemer wanneer tests in het kader van de arbeidsrelatie worden aangeboden.

Ook tests die afweerstoffen bepalen -wat aantoont dat een infectie werd doorgemaakt- geven geen enkele zekerheid over het feit dat men immuun is voor een nieuwe besmetting.

Het is dus een illusie te denken dat men door het systematisch aanbieden van tests de verspreiding van het virus kan terugdringen. Met correcte preventieve maatregelen kan dat wel.

Niettemin vormen enkele bijzondere werkcontexten (bv. ziekenhuizen en rust- en verzorgingstehuizen, waar coronapatiënten behandeld worden, en er dus een veel groter risico bestaat) uitzonderingen. Voor deze bijzondere werkcontexten waarbij er een groter risico is op verspreiding van het virus, kunnen tests een relevant onderdeel zijn van een strategie van het voorkomen van de verspreiding van het virus.    

Daarnaast trekken de sociale partners de aandacht op het feit dat enkel de regelgeving kan bepalen dat een werkgever zijn werknemers kan onderwerpen aan tests.

De sociale partners vragen met aandrang dat aan de arbeidsartsen een coördinerende en preventieve rol zou worden toegekend in het kader van het Test-Track-Tracing systeem dat overigens nog een aantal gebreken vertoont. Hun bijdrage kan tot een grotere efficiëntie leiden in het beperken van het verspreiden van het virus door onder meer enkel die werknemers te laten testen die op het werk in contact zijn geweest met een besmette werknemer.

Ze dringen erop aan dat er geen initiatieven worden genomen van pandemiebestrijding op, of via het werk, zonder dat hierover voorafgaandelijk overleg is gepleegd met de bevoegde federale instanties inzake arbeid en welzijn op het werk en dit om de efficiëntie van pandemiebestrijding te verbeteren.

De sociale partners onderstrepen dat alle ondernemingen de adequate preventiemaatregelen inzake COVID-19 in dit verband met grote discipline moeten uitwerken en toepassen.