Sinds de Tweede Wereldoorlog hebben we geen crisis gekend zoals deze aangericht door een onverwacht virus. De coronacrisis veroorzaakt leed, veel leed. Zowel fysiek als psychisch, zowel sociaal als economisch. De sociaal-economische barometer van het ABVV probeert op verschillende maatschappelijke domeinen lessen te trekken.

Op zaterdag 17 oktober is het ‘Werelddag van verzet tegen armoede’. Een belangrijke dag om aandacht te vragen voor de vele mensen die dag in dag uit strijden tegen armoede.

Om fatsoenlijk van je job te kunnen leven, is een minimumloon van €14 bruto/uur -€2.300 bruto/maand- een must.

Sociale uitkeringen moeten mensen in staat stellen waardig te leven. Trek ze daarom op tot boven de armoedegrens. Dat is nu niet het geval.

Al meer dan 600 dagen zitten we zonder een volwaardige regering. Nochtans is de nood hoog voor een volwaardige federale regering. Het ABVV dringt aan.

De coronacrisis bracht de ongelijkheid tussen werknemers aan het licht met betrekking tot de bescherming van hun fysieke, psychosociale en mentale gezondheid.

De coronacrisis heeft voor iedereen blootgelegd hoe essentieel en waardevol veel beroepen zijn. Loongelijkheid v/m kan eindelijk een opwaardering zijn voor de vaak minder goed betaalde sectoren waarin vrouwen oververtegenwoordigd zijn.

De geschiedenis zit vol met sleutelmomenten die worden aangegrepen om de wereld te veranderen. Hopelijk evolueert het post-coronatijdperk in positieve richting.

Overheidsdiensten verdienen een opwaardering. Nu meer dan ooit bewijzen de openbare diensten nu hun nut en bestaansrecht. Zij zorgen immers voor continuïteit in de noodzakelijke dienstverlening aan de burger.

Eén van de belangrijkste lessen uit de coronacrisis: onze sociale zekerheid, met inbegrip van de gezondheidszorg, is zijn geld meer dan waard en moet de komende jaren nog versterkt worden.