Wij schuiven 4 pistes naar voor om onze sociale bescherming en zekerheid te vrijwaren. Zo vermijden we te besparen op kap van wie ziek wordt, een ongeval krijgt of met pensioen gaat.

We moeten investeren in de sociale zekerheid die ons altijd beschermd bij pech of bij verlies van job. Dat zegt Raf De Weerdt, federaal secretaris van het ABVV. “Onze sociale zekerheid is een robuust systeem en moet dat blijven. Iedereen komt er op een gegeven moment wel mee in aanraking. Investeren in sociale zekerheid is investeren in levenskwaliteit.”

Het wanbeleid van de afgelopen jaren zorgt voor een zwaar en sterk oplopend tekort in de sociale zekerheid. Een tekort dus in het systeem waar we allemaal aan bijdragen en dat zorgt voor onze betaalde vakantie, ziekte-uitkering, ons pensioen, kindergeld, de terugbetaling bij de dokter … Hoe komt dat?

Op 20 augustus zat de voormalig Braziliaanse president Luiz 'Lula' Inacio da Silva 500 dagen vast in de gevangenis. Sinds zijn gevangenschap is de strijdvaardigheid er niet minder om geworden. Zo verzamelde men onlangs haast 100.000 handtekeningen voor zijn vrijlating. Lula zit ongegrond vast, er is geen bewijstlast. Dit kan niet in een liberale democratie.

Om te vermijden dat je op het einde van het jaar fors minder uitkering ontvangt, spreid je best je vakantiedagen over de resterende maanden van dit jaar.

Vanaf september kan je met je ecocheques ook een step of elektrisch tuingereedschap kopen. De lijst van producten en diensten werd uitgebreid.

Onze sociale zekerheid is een prachtig stelsel dat we moeten koesteren en verzorgen. En dus moeten er genoeg middelen naar toe. Maar daar wringt het schoentje. Alhoewel. Er bestaan wel degelijk oplossingen.

We hebben via sociaal overleg gezorgd voor hogere sociale minima, maar het is nu aan de beleidsmakers, zowel federaal als regionaal, om het werk af te maken.

Ook werknemers in de platformeconomie verdienen respect en degelijke werkvoorwaarden.

Sinds 2016 gelden nieuwe regels voor studentenarbeid. De grens van vijftig dagen per jaar ging op de schop. Sindsdien mogen studenten jaarlijks 475 uur werken. Het ABVV wees al van in het begin op de mogelijke problemen, zoals een stijgende concurrentie tussen jobstudenten en vaste medewerkers of een onhoudbare flexibiliteit voor de jongeren in kwestie.