Na drie opeenvolgende stakingsdagen tegen het beleid van de Arizona-regering zijn de vakbonden geslaagd in hun opzet en kijken ze tevreden terug op de mobilisatie. Hun sociaal protest wordt aangewakkerd door de groeiende steun van de bevolking: juristen, onderwijspersoneel, academici, artiesten, zorgverleners, jongeren, gepensioneerden, deeltijdse werknemers, nachtarbeiders … 

Het aanhoudende protest van de afgelopen maanden, heeft immers ook al zichtbaar vruchten afgeworpen: dankzij doorgedreven druk slaagden de vakbonden erin om de landingsbanen te behouden, om tijdelijke werkloosheid te doen meetellen voor het pensioen, net als de 104 dagen van het eerste loopbaanjaar, gelijkstelling ziekte en zorg …

Deze woensdag verschenen in alle regio's van het land vanaf de vroege ochtenduren steeds meer stakingsposten in alle sectoren. En dat na een staking van het openbaar vervoer en de openbare diensten en de scholen op maandag en dinsdag. Groene, rode en blauwe vlaggen en spandoeken waren te zien aan kruispunten en ingangen van industriële en commerciële zones, evenals ziekenhuizen en zorg- en andere non-profitinstellingen. De vakbonden vormden een hecht gemeenschappelijk front, en blijven verenigd, gesterkt door drie dagen van sterke mobilisatie én door een federaal begrotingsakkoord dat op de werknemers weegt.

De aanval op de automatische loonindexering kwam vandaag in alle gesprekken terug: “Behoor je tot de sterkste schouders als je een loon hebt van €2.600/maand?”

Deze nationale interprofessionele stakingsdag bekroont een jaar van voortdurend sociaal protest. Er gaat geen maand voorbij zonder actie, betoging of staking. Centraal in de bezorgdheden van de werknemers: de afschaffing van brugpensioen, de verplichting om tot 67 jaar te werken, het niet in rekening brengen van zware loopbanen, de aanvallen op de arbeidstijd in de vorm van buitensporige flexibilisering en overuren, het gebrek aan aandacht voor werkbaar werk, de stigmatisering van zieken en werkzoekenden, de veralgemening van flexi-jobs, de klimaatpauze, de bruuske wetswijzigingen, zonder overgang, zonder overleg, zonder onderhandeling. Al deze maatregelen breken het vertrouwen van werknemers in de regering.

Wat de economie vandaag heeft verloren, is precies wat de werknemers elke dag produceren en creëren. Het is buitengewoon betreurenswaardig dat de regering daar geen rekening mee houdt. Haar stilzwijgen is ronduit schrijnend.

De vakbonden daarentegen luisteren naar de boodschap die de mensen op het terrein vandaag verkondigden. Het is duidelijk dat het succes van de driedaagse stakingsacties hen ertoe verplichten om de komende dagen na te denken over het vervolg van de sociale beweging.