De recente economische doemberichten van werkgevers blijken ongegrond. Recente cijfers van het CRB tonen duidelijk aan dat de vermeende loonhandicap driemaal lager is dan eerder voorspeld. Bovendien zorgt de aanhoudende loonmatiging door de politiek tot historisch hoge winstmarges (boven de 40%!), hoger dan in Frankrijk en Duitsland.

De winstcijfers van Belgische bedrijven blijven imponerend en liggen, ondanks een recente lichte daling, nog steeds boven het langetermijngemiddelde en hoger dan in buurlanden. Dat stelt de Nationale Bank in een nieuwe studie. De margevoet bedraagt 42,2%. Begin dit jaar lag ze nog op 44,2%.

Loonkostenhandicap

Werkgevers speculeerden ten onrechte dat de Belgische automatische indexering tot catastrofes zou leiden. Tegelijkertijd is de inflatie, die nu 2,39% bedraagt vergeleken met 4,09% vorige maand, significant gedaald zonder de spilindex te overschrijden. 

Dankzij de index behielden werknemers hun koopkracht tegenover stijgende prijzen, in tegenstelling tot buurlanden met koopkrachtverlies. Dit is ook gunstig voor bedrijven, aangezien het consumptieniveau behouden blijft. In 2022 was België het enige EU-land waar de reële lonen niet daalden. Zonder indexatie zat ons land waarschijnlijk in een recessie en er is bovendien geen sprake van een loon-prijsspiraal.

Even belangrijk is dat de te verwachten loonkostenhandicap kleiner is dan gedacht. Sinds 1996 veroorzaakt het verschil in loonkostenstijging tussen België en zijn buurlanden discussie. De indexatie zorgde er in ons land voor dat onze koopkracht werd gevrijwaard. Nu zullen onze buurlanden in 2024 een inhaalbeweging maken en een scherpere loonstijging kennen. Tegen eind 2024 zal de loonkosthandicap hier 1,7% zijn, drie keer lager (!) dan de eerder door CRB voorspelde 5%.

Omhoog met de lonen

Bovendien werkt de CRB binnen het kader van de loonwet van ’96 en negeert ze daardoor de loonkostenverlagingen zoals loonsubsidies en patronale bijdrageverminderingen in haar berekeningen. Mocht dat wel het geval zijn dan zou de berekening aantonen dat de Belgische loonkosten sinds 1996 zelfs minder snel stegen dan in buurlanden. Door de loonnormwet stijgen de lonen bij ons minder sterk in vergelijking met de productiviteitsgroei van onze economie.

Daarom is het ABVV er rotsvast van overtuigd dat de wet van 1996 grondig hervormd moet worden. Als we echte loonsverhogingen willen, die veel verder gaan dan de premies’ hier en daar. Het kan dus. De bovenstaande argumenten bewijzen het: er is marge voor hogere lonen.