Kunst- en vliegwerk om toch maar met een akkoord naar buiten te kunnen komen alvorens de ministers op vakantie vertrekken. Dat is het resultaat van de fameuze gesprekken binnen de regering-Michel. In afwachting van de teksten, wil het ABVV alvast een eerste reactie geven op bepaalde luiken van de ‘arbeidsdeal’ en begroting. Conclusie: dit is een akkoord van gemiste kansen.

In die arbeidsdeal zouden er in totaal 26 maatregelen zijn afgesproken die 12.500 mensen aan een job moeten helpen. Een druppel op een hete plaat als je weet dat ons land in mei ll. zomaar even 490.318 (!) werklozen telde.

Naast die 26 maatregelen, is er ook een akkoord over de hervorming van de werkloosheidsuitkeringen. Die bestaat erin om in de beginperiode een hogere uitkering toe te kennen en na 6 maanden een lager bedrag. Dat uitkeringen omhoog gaan, daar zijn wij niet tegen, maar niet ten koste van langdurig werkzoekenden. Het is fout te denken dat een lagere uitkering een werkzoekende zou helpen om werk te vinden. Werkzoekenden moeten het nu al doen met een beschamend laag inkomen dat flirt met en zelfs onder de armoedegrens ligt. Lagere uitkeringen leidt onvermijdelijk tot meer armoederisico.

Het is eveneens fout om te stellen dat er zoveel open vacatures zouden zijn dat alle werkzoekenden een job zouden vinden. De minister van werk haalt zelf aan dat er eind 2017 circa 135.000 openstaande vacatures waren. Daar tegenover staan 490.318 werklozen (mei 2018). Waarom dan zo sterk inzetten op het activeren van werkzoekenden door met hun inkomen te spelen?

Die ‘mismatch op de arbeidsmarkt’ zal echt niet worden rechtgezet door een repressief activeringsbeleid. Waar zitten de regeringsmaatregelen ten aanzien van werkgevers om betere contracten en statuten en beter werkomstandigheden etc. te bewerkstelligen? Waar zit het respect voor het sociaal overleg, ook voor de betrokken sectoren? Dát zijn de echte knelpunten op de arbeidsmarkt. Maar daarover lezen we niets.

Deze repressieve aanpak is een gemiste kans om werk te maken van echte jobs voor iedereen.

Op vlak van begroting zien we eenzelfde tendens. Tegenover 26 maatregelen om werkzoekenden te activeren, staan er 0 om het grote geld te activeren om zo de begroting op orde te brengen. Opnieuw een gemiste kans in het beleid van Michel om aan meer fiscale rechtvaardigheid te werken. Trouwens, de inspanningen die gevraagd worden van de farmaceutische industrie zijn borrelnootjes en zullen uiteindelijk ten koste gaan van het budget van de gezondheidszorg.

Eveneens in het luik begroting, heeft de regering een deal over Belfius. Het ABVV is van mening dat Belfius zijn Belgische verankering moet behouden en in handen en onder controle van de staat moet blijven. Een andere gemiste kans dus om de bank ten dienste te stellen van de maatschappij, want met een beursgang vrezen wij dat winst voorrang zal krijgen op het algemeen belang.

Kortom, dit akkoord mist elke ambitie en geloofwaardigheid want stuurt de factuur door naar de volgende regering en voorziet in geen enkele duurzame financiering van de openbare diensten. Van dit akkoord worden werknemers, werkneemsters en werkzoekenden zeker niet beter.