Dag op dag een eeuw geleden, op 24 mei 1921, besloot de Belgische wetgever artikel 310 van het Strafwetboek, dat deelname aan een staking strafbaar stelde, af te schaffen. Op dezelfde dag werd een wet aangenomen die de vrijheid van vereniging op alle gebieden erkent, met inbegrip van de vrijheid van vakvereniging. Een democratische vooruitgang die kon tellen. 

Het zijn deze vrijheden die op sociaal vlak zorgden voor de grootste vooruitgang, die aan de oorsprong liggen van ons sociaal recht.

Maar waar staan we vandaag? Nog dit jaar, in september, zullen 17 syndicalisten voor het Hof van Beroep van Luik worden gehoord, nadat zij tot gevangenisstraffen werden veroordeeld omdat zij tijdens een interprofessionele stakingsdag "het verkeer opzettelijk hebben gehinderd". De voorzitter van het ABVV in Antwerpen werd een aantal jaar geleden voor soortgelijke feiten veroordeeld.

En het afgelopen jaar dwingt de strijd tegen een nooit geziene gezondheidscrisis ons om ‘uitzonderlijke’ maatregelen te nemen die echter niet zelden een inbreuk vormen op onze collectieve vrijheden.  Als socialistische vakbond blijven we waakzaam – samen met andere progressieve organisaties – opdat zulke uitzonderingen niet genormaliseerd worden en op lange termijn negatieve gevolgen hebben op onze vrijheden en democratie. 

Kijk naar de hypocrisie als het op het stakingsrecht aankomt. Met alle mogelijke middelen wordt verhinderd dat wij dit recht kunnen uitoefenen. Zelfs simpelweg belemmeren van het verkeer – want vervelend voor de weggebruiker - wordt ingeroepen. Wat zegt dat voor morgen?  

We blijven waakzaam. We blijven dagelijks onze democratische rechten en vrijheden verdedigen. Als er een ding zeker is, dan is het dat niets ooit als vanzelfsprekend mag worden beschouwd.