Vandaag werd het beheerscomité van de RVA om dringend advies gevraagd over een koninklijk besluit dat de toegang tot SWT (voorheen: brugpensioen) zwaar beperkt. Dit als onderdeel van de arbeidsdeal van de federale regering. De vertegenwoordigers van werknemers kunnen dit niet aanvaarden. Deze bruuske inperking veegt brutaal de verwachtingen van heel wat mensen opzij. Mensen die na een lange carrière dachten op SWT te kunnen gaan of die geconfronteerd dreigen te worden met collectief ontslag en herstructurering.

De regering doet hiermee afbreuk aan het akkoord dat de Groep van 10 hierover sloot in december 2014. Deze regering beloofde toen om dit resultaat van sociaal overleg te respecteren en na te komen. Nu breekt ze dus haar gegeven woord en haar herhaalde oproep tot sociaal overleg.

Het akkoord van 2014 zegt dat de sociale partners in de tweejaarlijkse interprofessionele akkoorden het traject bepalen om de instapleeftijden voor SWT en landingsbanen op te trekken. Ze moeten daarbij wel het regeringsdoel halen vanaf 2020. De werkgevers weigeren nu om dit akkoord van 2014 te verdedigen en nemen akte van de regeringsbeslissing. Er is dus woordbreuk van zowel regering als werkgevers ten opzichte van dit afgesloten sociaal akkoord.

De werknemersorganisaties roepen werkgevers én regering op om de gemaakte afspraken te respecteren. Zo niet dreigt dit de interprofessionele onderhandelingen voor 2019-2020 ernstig te schaden. 

Wie is nu de dupe van deze woordbreuk? Oudere werknemers die pas te horen kregen dat hun bedrijf wil herstructureren. Mensen wiens leeftijd jammer genoeg vaak een obstakel vormt om snel weer een nieuwe job te vinden. Zij krijgen dus voortaan een naakt ontslag en een groter risico op armoede.

Deze regering veegt opnieuw de vloer aan met toezeggingen en beloften aan de sociale partners. Haar uitgestoken hand naar overleg blijkt opnieuw een valse hand te zijn. Bovendien zullen deze eenzijdige en brutale maatregelen het sociaal begeleiden van bedrijven in moeilijkheden ernstig hypothekeren.

Op de koop toe is er voor iemand die getroffen wordt door herstructurering, vanaf 2020, géén vrijstelling meer mogelijk van aangepaste beschikbaarheid onder de leeftijd van 65 jaar. Tenzij na een loopbaan van 43 jaar. Dit lijkt op pestgedrag dat opnieuw vooral vrouwen treft..

Deze regering toont opnieuw dat ze geen aandacht heeft voor een coherent eindeloopbaanbeleid. Evenmin slaagt ze erin enige empathie op te brengen voor de vaak schrijnende situaties waarin werknemers zich bevinden na een herstructurering.

Dit is een onrechtvaardige en oneerlijke maatregel. Een aanfluiting van sociaal overleg.