De Centrale Raad voor het Bedrijfsleven heeft zijn tussentijds verslag over de loonkosten gepubliceerd. Het ACV, het ABVV en de ACLVB doen verschillende vaststellingen:

• De nieuwe cijfers tonen duidelijk aan dat in het verslag dat werd opgesteld voor de loononderhandelingen 2019-2020, de loonmarge volgens de in 2017 herziene wet werd onderschat.
• De ‘historische loonhandicap’ bestaat niet.
• Er zou marge moeten zijn om loonsverhogingen te onderhandelen in een volgend interprofessioneel akkoord.

Dit verslag, dat werd opgesteld op basis van gegevens en projectiehypothesen afkomstig van verschillende nationale en internationale instellingen, ondersteunt onze eis om de wet betreffende de loonvorming van 2017 en haar bepalingen die elke loononderhandeling vergrendelen, te herzien.

De nieuwe cijfers tonen aan dat de ‘loonhandicap’ eind 2018 onbestaande was, terwijl het verslag opgesteld voor de onderhandelingen melding maakte van een handicap van 0,9%.

Zelfs volgens de betwistbare berekeningsmethode van de wet betreffende de loonvorming van 1996 (gewijzigd in 2017) zijn de uurloonkosten in België minder snel geëvolueerd dan in de buurlanden (Duitsland, Frankrijk, Nederland). Eind 2020 zal het loonkostverschil dat we sinds 1996 opgelopen hebben ten opzichte van de buurlanden, 1% bedragen in het voordeel van België. We zullen m.a.w. 1% goedkoper geworden zijn.

Wanneer rekening wordt gehouden met de loonsubsidies en de reële percentages van patronale bijdragen, heeft België volgens het verslag een voordeel van 4,7%.

Het verslag geeft ook aan dat er geen ‘historische loonhandicap’ bestaat, wanneer men rekening houdt met de productiviteit. Met de huidige loonwet worden de sociale gesprekspartners echter verplicht om een bijkomende loonmatiging te aanvaarden met het oog op de correctie van een virtuele historische loonkloof, waarvan het bestaan nooit werd bewezen. De cijfers van het verslag van de Centrale Raad voor het Bedrijfsleven zijn duidelijk: de zogezegde ‘historische loonhandicap’ bestaat niet in België.

Dit verslag ondersteunt dus onze eis om de wet betreffende de loonvorming van 2017 en haar bepalingen die elke loononderhandeling vergrendelen, te herzien.