Op 27 november werd het Koninklijk Besluit van 1973 over de economische en financiële informatie die aan de ondernemingsraden moet worden verstrekt, 50 jaar. Dit KB ligt in de lijn van de wet van 1948 houdende organisatie van het bedrijfsleven en vormt de basis voor het vakbondswerk van de werknemersvertegenwoordigers in de ondernemingsraden. Het is ook een onmisbaar instrument voor de uitoefening van de economische en sociale democratie, want het geeft vakbonden het recht toezicht uit te oefenen op de situatie, de ontwikkelingsstrategie en de vooruitzichten van de onderneming, ook op het gebied van arbeidsorganisatie en werkgelegenheid.

In 2020 stelde de Centrale Raad voor het Bedrijfsleven (CRB) zich tot doel deze verjaardag te vieren door de wetgeving te moderniseren. Zonder in te boeten aan relevantie moet ze immers in overeenstemming worden gebracht met de grote huidige en toekomstige uitdagingen. Voor vakbonden betekent dit dat de duurzaamheidsdoelstellingen van ondernemingen in de bestaande wetgeving moeten worden geïntegreerd, net als het verband tussen economische, financiële, sociale en milieu-informatie. Er moet ook rekening worden gehouden met het groeiende aandeel ondernemingen dat deel uitmaakt van een multinationaal concern, waarvan de besluitvormingscentra zich aan de andere kant van de wereld bevinden en waarvan de toekomstplannen onbekend zijn.

De wetgeving moet ook de mogelijkheid omvatten voor werknemersvertegenwoordigers om een beroep te doen op externe expertise. Om zo geloofwaardige, alternatieve voorstellen uit te werken in geval van risico's van discontinuïteit van de activiteiten, waarbij de economische, sociale en milieudoelstellingen worden gecombineerd. Verder moet ze waarborgen dat het recht van werknemers op informatie en raadpleging wordt geëerbiedigd door middel van effectieve controles en sancties.

Vandaag moeten we tot onze spijt vaststellen dat de sociale dialoog over een actualisering van het Koninklijk Besluit EFI mislukt is. Deze 50ste verjaardag en de 75ste verjaardag van de wet van 1948 bieden niettemin de gelegenheid om te herhalen dat de democratisering van de economie en het bedrijfsleven noodzakelijk is en een absolute voorwaarde voor de versterking van de democratie in het algemeen. 

Daarom richten we ons zowel tot de werkgevers als tot onze politieke vertegenwoordigers: zij moeten inzien dat er geen rechtvaardige transitie en duurzaamheid van bedrijven zal komen zonder een versterking van het sociaal overleg in ondernemingen.