Boodschap 1 mei Miranda Ulens
Gepubliceerd op
Koopkracht. Syndicale actie. Extreemrechts.
Beste vrienden, kameraden,
welkom op onze 1ste mei.
De Dag van de Arbeid. De dag van de werknemers.
De werknemers die tijdens corona de boel draaiend hebben gehouden, in de privé en in de publieke sector.
Door onze arbeid creëren we welvaart.
Dragen we bij aan de financiering van onze openbare diensten en onze sociale zekerheid.
De dag van de arbeid is onze feestdag, van de vakbond, de rode vakbond.
Wij bouwen sociale rechten op en verbeteren ze, met inbegrip van het recht op degelijke lonen, op sociale bescherming, op een waardige job.
Want een job, dat is meer dan een loonbriefje. Dat gaat ook over waardigheid, over respect, over zekerheid en bescherming.
Als vakbond zijn wij niet alleen de verdedigers van verworven rechten, wij zijn vooral de makers van nieuwe rechten. Wij koesteren wat opgebouwd is, en verbeteren wat moet via sociaal overleg.
Wij staan op de barricaden voor een samenleving die niemand achterlaat. Een samenleving waar mensen het goed hebben en er voor elkaar wordt gezorgd. Waar ouderen een zorgeloze oude dag mogen hebben en jongeren kunnen dromen om hun toekomst waar te maken.
De dag van de arbeid is de dag van de socialisten. Omdat een linkse tegenmacht meer dan nodig is. Een tegenmacht tegen extreemrechts en nationalisme, tegen neoliberalisme en egoïsme. Een linkse tegenmacht voor sociale vooruitgang, rechtvaardigheid en solidariteit.
Door die solidariteit kunnen we grootse dingen doen.
Beschermen en versterken van onze koopkracht
Soms lijkt het alsof we maar kleine stappen zetten,
- zoals bij de vooruitgang van het minimumloon en de verbetering van de werkbonus,
- zoals de verhoging van het pensioen en de verbetering van de inkomensgarantie voor ouderen,
- zoals de uitbreiding van het geboorteverlof – voor vrouwen èn mannen.
Maar al deze kleine stappen maken er 1 grote en dankzij onze volharding en solidariteit, kunnen we nog meer grootse dingen doen.
Koopkracht is en blijft ons belangrijkste ordewoord. Elke werknemer verdient een eerlijke verloning en de zekerheid van een leefbare uitkering. We zijn fier dat we samen met de socialistische beleidsmakers ons doel van 1.500 euro minimumpensioen hebben binnengehaald en dat we een eerste overwinning richting 14 euro minimumloon optekenden. Maar we willen elke keer weer verder en beter en dus blijven we vechten voor meer herverdeling.
- Wij eisen het recht om vrij te kunnen onderhandelen over hogere lonen.
Dat is nodig voor de economie. Dat is mogelijk voor de bedrijven. Dat is een zaak van sociale rechtvaardigheid.
Zelfs de gouverneur van de Nationale Bank, nochtans geen socialist, geeft ons gelijk: “de bedrijven hebben ruime winstmarges”. De cijfers van de Nationale Bank liegen er niet om: de winsten zijn bij ons veel meer gestegen dan bij de buurlanden. Ten koste van het loonaandeel voor de werknemer.
Hervorm dus die loonnormwet die in se een loonmatigingswet is.
Samen met de andere vakbonden hebben we op korte tijd 90.000 handtekeningen verzameld om een debat over koopkracht in het parlement af te dwingen.
Samen met de andere vakbonden zetten we op 20 juni onze eis kracht bij met een grote betoging. - Wij willen ook de zekerheid dat de sociale uitkeringen blijven stijgen, zodat ze niet alleen de levensduurte maar ook de welvaartstoename kunnen volgen.
Want ook wie ziek is of met pensioen gaat, heeft het recht op een waardig inkomen. - “handen af van onze index”: dat zijn 5 eenvoudige woorden, maar met een niet mis te verstande ondertoon. Aan de index kan niet geraakt worden: niet aan de indexberekening, niet aan de automatische indexatie van de lonen en niet aan die van de uitkeringen. De index is de beste dam tegen inflatie en stijgende energieprijzen.
Ik herhaal: wat goed werkt, daaraan moet je niet beginnen prutsen. - Maar zelfs al hebben we een index die onze koopkracht beschermt, vandaag is dat niet voldoende. De uit de hand gelopen energieprijzen en de stijgende prijzen aan de pomp vergen bijkomende steun aan de werknemers.
De federale regering heeft al inspanningen gedaan, maar er is meer nodig. - Wie de wagen moet nemen om op het werk te geraken, heeft nu een extra nodig. Die extra moet ook komen van de werkgevers.
- Ook op de langere termijn moet de energiefactuur betaalbaar blijven. Door structurele maatregelen, zoals de verlenging van de sociale tarieven en een permanente btw-verlaging op alle vormen van energie. Zonder duurzaamheid uit het oog te verliezen.
Syndicale actie hoort niet thuis in het Strafwetboek
Zonder syndicale strijd: geen sociale vooruitgang.
Zonder syndicale strijd geen betere loonvoorwaarden voor wie werkt aan een minimumloon.
Zonder syndicale strijd geen treffelijke arbeidsvoorwaarden in de sector van de dienstencheques, geen gelijke lonen voor mannen en vrouwen, geen beter statuut voor de pakjesbezorgers, geen versterking van de openbare diensten.
Actie is nodig en dus moet er een einde komen aan het belemmeren ervan, een einde aan GAS-boetes voor sociale acties, aan het inzetten van deurwaarders bij stakingen en het criminaliseren van vakbondsmilitanten die actievoeren op de publieke weg.
Zonder syndicale strijd en actie kunnen werknemers geen tegenmacht vormen en ook geen resultaat bereiken. Als actievoeren aan banden worden gelegd, dan wordt actievoeren kwaadwillig belemmerd. Dan worden niet alleen acties voor sociale rechten verhinderd, maar ook voor een rechtvaardig klimaatbeleid. Of voor vrede.
Rattenvangers van Hamelen
Daarom herdenken we ook dit jaar op 8 mei de bevrijding en de overwinning op nazi-Duitsland en waarschuwen we voor de gevaren van extreemrechts.
Wij willen dat 8 mei opnieuw een feestdag wordt opdat de generaties die na ons komen, nooit zouden vergeten welke verschrikkingen extremisme en doorgedreven nationalisme kunnen aanrichten. Laat ons samen een vuist maken tegen extreemrechts en voor een versterking van de democratie.
Overal in Europa vangen extreemrechtse partijen de frustraties van de mensen en worden de zwarte vlekken in de nationale parlementen steeds groter.
Als vakbond moeten we blijven waarschuwen en vechten tegen deze rattenvangers van Hamelen die de mensen wijsmaken dat ze opkomen voor hun belangen.
Want niets is minder waar. Extreemrechts verzet zich in België en in Europa tegen de verhoging van het minimumloon, tegen de verhoging van de pensioenen en tegen de georganiseerde arbeidersbeweging.
Vandaag staat de oorlog aan onze achterdeur.
De solidariteit met de vluchtelingen is hartverwarmend. Die solidariteit moeten we vasthouden voor wie zijn land moet ontvluchten voor geweld.
De democratieën moeten alles in het werk stellen om een einde te maken aan deze horror. We beseffen dat dit aartsmoeilijk is. Maar we moeten lessen trekken om in de toekomst de vrede in Europa meer kansen te geven. En dat zal niet lukken door een militaire escalatie of door de eenzijdige uitbreiding van militaire bondgenootschappen.
Die vrede moeten we herwinnen en consolideren via diplomatieke, politieke, economische èn sociale samenwerking. Want zonder vrede geen welvaart en geen sociale vooruitgang.
Een sterk ABVV is broodnodig
Willen we een samenleving waar niemand achterblijft, met een sterke koopkracht en vrij van ongelijkheid, dan is een sterk ABVV broodnodig.
Als socialisten is het onze taak om mensen te verbinden. Wij zijn de voortrekkers van een inclusieve samenleving. Wij moeten als socialistische gemeenschappelijke actie keihard blijven werken aan die samenleving.
We kunnen dat, we willen dat en we zijn hiervan overtuigd.
Samen sterk!
Leve het ABVV!
Leve de Socialistische Gemeenschappelijke Aktie!
Miranda Ulens,
Algemeen secretaris ABVV