De automatische indexering van lonen en uitkeringen is een eerste bescherming tegen koopkrachtverlies. Die index plafonneren is een slecht idee.

Op het eerste gezicht lijkt het misschien rechtvaardig, maar als het is om de overheidsinkomsten te versterken zonder de hoogste lonen te verhogen schiet een afgetopte index zijn doel compleet voorbij. Hiervoor hebben we al een zeer doeltreffend instrument, namelijk de fiscaliteit, dat voor eerlijke bijdragen en voor herverdeling moet zorgen. Helaas is dit taboe binnen de Arizonacoalitie. Net in tijden van crisis moeten taboes worden doorbroken, en werknemers betalen al een zware prijs voor de begrotingsinspanningen.

Afgezien van deze politieke overweging wijst het ABVV op volgende elementen:

• Deze maatregel is budgettair inefficiënt omdat die zal leiden tot een daling van de fiscale en parafiscale inkomsten (bronnen: NBB en Rekenkamer);
• De afgetopte index is onrechtvaardig omdat het uitgespaarde loon zal worden gebruikt om de dividenden op te drijven, zoals steeds wanneer men onvoorwaardelijke cadeaus doet aan bedrijven (zie taxshift);
• De maatregel is institutioneel contraproductief. Indexering in de privésector is voorzien in de sectorale collectieve arbeidsovereenkomsten. Het zou wederom politieke inmenging zijn in het sociaal overleg. Indexering is namelijk voorzien in de sectorale collectieve arbeidsovereenkomsten.

In deze periode van grote onzekerheid, waarin werknemers hun rechten, arbeidsvoorwaarden en pensioenvoorwaarden zonder overgang en zonder overleg bedreigd zien, is gemorrel aan de automatische loonindexering een zinloze provocatie.