Sancties zijn uit den boze

Twee weken geleden spraken de sociale gesprekspartners zich unaniem uit tegen elk sanctiemechanisme in het kader van de re-integratie van langdurig zieke werknemers. Verschillende adviezen werden uitgebracht, zowel door de Nationale Arbeidsraad, als door het directiecomité van het RIZIV. De sociale gesprekspartners dringen erop aan dat deze re-integratie vrijwillig is en met de nodige ondersteuning voor werknemers die weer aan de slag kunnen. Zij vragen om een positieve benadering.

Enkele dagen geleden verklaarde minister van Sociale Zaken Frank Vandenbroucke zonder blikken of blozen dat "het akkoord binnen de regering bijna klaar is", terwijl financiële sancties ondanks felle kritiek nog altijd deel uitmaken van dat akkoord.

De minister heeft het over "responsabilisering" van langdurig zieken. Dit staat in schril contrast met de mening van de sociale gesprekspartners. De notie van financiële sancties is onverenigbaar met de over het algemeen positieve en vrijwillige - en dus niet-repressieve - aanpak die werknemers en werkgevers willen. Als de regering doorzet met die responsabilisering spreken we over een gebrek aan respect voor het sociaal overleg.

Over welke sancties hebben we het precies?

Langdurig zieken die niet ingaan op een uitnodiging van de ‘terug-naar-werk-coördinatoren’ of die de verplichte vragenlijst over een mogelijke terugkeer niet invullen, riskeren 2,5% van hun ziekte-uitkering te verliezen.

Een gebrek aan empathie

Een beleid dat geen rekening houdt met de realiteit van de betrokkenen, die – en laat ons dat niet vergeten – per slot van rekening nog altijd ziek zijn, is geen sociaal beleid. Heel concreet: als je als langdurig zieke je moeilijk kan verplaatsen, niet de juiste formuleren kan invullen, tot bij de controlerend geneesheer geraakt of naar de terug-naar-werk-coördinator kan gaan… heb je dus pech en kan je daarvoor financieel gestraft worden. Zieke werknemers sanctioneren omdat ze op een of andere manier niet kunnen voldoen aan de eisen, getuigt van een gebrek aan empathie.

Bovendien is het noodzakelijk dat – overeenkomstig het regeerakkoord – eerst het advies van de Nationale Arbeidsraad volledig wordt uitgevoerd. Dat is tot op vandaag nog niet gebeurd. We hebben het dan over de ondersteuning van de ondernemingen, de bijscholing van de preventieadviseurs en de regels voor de berekening van de resterende ziekte-uitkering in geval van hervatting van deeltijdswerk met toestemming van de medische adviseurs van het ziekenfonds.

Voor het ABVV moet ingezet worden op een positieve aanpak en veel meer begeleiding op maat. Sancties passen daar niet in.